Als je in mijn therapiekamer komt, dan vertel je me jouw verhaal en ik luister. Dat dit niet vanzelfsprekend is, besef ik heel goed: jij toont me jezelf, ik blijf in zekere zin een vreemde. Met deze blogs wil ik je een stukje van mezelf tonen: wat mij beroert, hoe ik in het leven sta, en wat voor mij de zin is van mijn bestaan.
Ze zijn een middel om - zoals de Kleine Prins en de Vos - ons met elkaar te verbinden.